o gün, arabanın camlarını kırıp çocukları çıkardıklarında bütün eşyaları içeride kalmış... dün de okula gitmediği için ve biz gittiğimizde aklımızda bu detay hiç olmadığı için çantamıza, dosyamıza bugün kavuşabildik.
okulların açıldığı ilk gündü ve öğretmeni çok içten bir yazı yazmıştı.. "keyifli ve bol dinlenmeli bir tatilin ardından birbirimize kavuştuk" diye başlıyordu yazı......
yine çok kötü oldum, durup durup ağlıyorum 2-3 gündür..içimde bir sıkıntı, üstümde bir ağırlık var.. geçmiyor bir türlü...bir yandan da Eren hiçbir şey hissetmemeli.. "normale dönün" diyor pedagog 2 gündür...kolay sanki...
bügün kaza tespit tutanağını ve ekinde de kazanın krokisini göndermişler... bakakaldım krokiye.. oysa anlatılmıştı aynen böyle.. ama biri oturup bu tır, bu orta bariyer, bu sizin araç diye kare kare kutucuklar çizince ben de arka sırada oturan sarı saçlı mavi gözlü çocuğu resmen gördüm içinde...adım adım çizilmişti olay... önce aşmış bariyeri, şu kutuya çarpmış, sonra bu kutuya, sonra da sizin kutuya... orada öylece bir kutu oluvermiş bizim servis, içindeki 9 can yok ortalarda... kutucuklar işte, öylesine...
abartmıyorum, ruhum gitti o ana... kopamadım resimden, gözlerim yapıştı kaldı...
toparlanmam zaman alacak sanırım...