bir de 2 günlük annelerin "cennet bizim ayağımızın altındaymış yahu" triplerine de hastayım....
annelik keşke bir doğurmak olsaydı, valla işimiz kolaydı... kendimi de bizzat içine katarak söylüyorum... daha gerçek annelikle karşılaştık mı bilmiyorum ben...neydi en ciddi sorunumuz..
kızınca arkadaşlarına vuruyor, dağınık, yemek yemiyor... eeee... bunlar mı vıdı vıdılarımız...
bunları idare edebildik diye, biraz uykusuz biraz gezmesiz kalabildik diye süper ödünler vermiş, saçımızı süpürge etmiş annelermiyiz biz... (ibeking sen bizden daha kıdemli anne oldun artık, gerçek bir sorunla baş ediyorsun ve bunu çok iyi yapıyorsun)
yapmayın allah aşkına...
daha yolun çoook başındayız.. kaçımız gerçek sorunlar birgün karşımıza çıktığında yine koşa koşa annelerimizin arkasına saklanmayacağız, ya da ayılıp bayılmadan kolları sıvayıp altetmeye çalışacağız...
annelik çoook uzun bir yol...gerçek annelik bizim yaşadığımızdan çok daha büyük özveriler istiyor...
iyi günde, elde avuçda çokken, yarıyarıya seninle paylaşan bir eşle idare ederken hayatı annelik de kolay, hayat da...
umarım karşımıza bu kadar zorlu yollar hiçbir zaman çıkmaz..
ama çıkarsa da umarım ben de bu kadın kadar güçlü olabilirim,
benim için gerçek anne, benim annem.. ben daha anneciğim..
gerçek annelerinizin anneler gününü kutluyorum buradan..
annecikler...size ve bana da bol şans, bol kudret , kuvvet diliyorum..
4 yorum:
Düşüncelerinize katılıyorum. Çok haklısınız. Ülkemizde korkunç bir erezyon var. asıl önemlisi çocuklarımızı nasıl koruyacağımız....
yok karamelize öyle deme,asıl maharet onları sevgiyle büyütmekte,özgüvenli insanlar yapmakta...İlla bir zorluk mu lazım, yok değil bence. Umarım çıkmasın hiçbir zorluk karşınıza, ama bilki çıkınca da atmaca gibi oluveriyor anne, ne yapsın ki kafasını kuma gömemiyor ve çok anne zorluklara göğüs gerebilecek şekilde üretiliyor :)
evet şimdi ben daha çok sorumluluk sahibiyim, ama varolsunlar sağolsunlar da evlatlar gerisi boş, biz nasılsa başa çıkabiliriz.
sevgiler...
bilmem ki ibeking...belki de etrafımda gördüğüm üçbeş göstermelik annedir beni biraz daha kendime acımasız yapan...ya da hergün gözümüze sokulan acımasız insanlardır...
bir fark olmalı diyorum bu sefer kendime... herkes aynı derecede anne değildir gibi geliyor... bir annelik çatısı altında bütün doğuran kadınlar buluşamayız...
buluşabilseydik, hepimizin yetiştirdiği evlatlar aynı olmalıydı.. etrafda hiç hırsız, arsız, namussuz, katil, tecavüzcü olmamalıydı... hrant dink karısının dediği gibi "onlar da bebekti ve o bebeklerden katil yaratan birileri var ortada..." kimse konduramaz belki ama anne sevgisi, ilgisi, eğitimi eksik olamazmı onlarda...başına gelen her zorluğun acısını evlatlarından çıkaran anneler hiç mi yok ortada allasen...sevilecek yasda dövülen, itilen.. itilmenin acısını senden, benden çıkaran çocuklar hangi annenin çocuğu...
ya da münevveri öldüren çocuğun annesi mesela.. 6 yaşından itibaren çocuğu bindirip göndermemiş mi ingilterede bir yurda... çocuk demişmidir ki" ahh ne şanslıyım, ailem zengin, ben de bak ne güzel okullarda okuyorum"...o yasda... dışlanmışlık, yanlızlık, itilmişlik...ve sonuç ortada.. ne diyim ben şimdi bu anneye..
uzadıkca uzadı.. sustum artık..:)
adsız merhaba,
ben de merak ediyorum nasıl koruyacağımızı..
elimden gelen tek şey, bildiğim bütün doğruları en kısa zamanda onun o küçük beynine sokmak...
başka ne yapabiliriz ki...
Yorum Gönder