tatil ve kitap

iki tür tatil var.. birinde ruhunu, diğerinde daha çok bedenini dinlendiriyorsun.. birinde macera, diğerinde dinginlik var..birinde arşınlanan kilometreler, diğerinde hareketsizlik var.. hayatın seni ne kadar yıprattığıyla orantılı olarak bunlardan birini seçiyorsun işte ve benim son dönemde seçtiğim bütün tatiller daha çok beden dinlendirilen cinsten.. :)) güneşin, denizin, kumun yetmediği yerde de ruhuna senin takviyelerin oluyor, kitaplarınla dergilerinle başbaşa kalmak gibi..

buradaydık...çok yeni bir tesis,daha 3 aylık, herşey mis gibi,yeni yeni kokuyordu.. bu gruba bağlı tesislerin en güzel özelliği meksika, çin, fransız, italyan, hint, yunan, kebabistan ve balık olmak üzere 8 ayrı restaurantını olması ve her akşam bunlardan birinde takılabilmeniz.. tatil köylerinin hiç sevmediğim açık büfe olayı burada ekarte ediliyor, hele benim gibi dünya mutfağından her türü ayırmadan sevenler için süper biryer... bu arada hiçbiri de öylesine değil, her mutfak bu işin hakkını veriyor diyebilirim... orjinalleri ile karşılaştırabiliyorum...

yine bu tesisde kocamaaaannn otelin içinde bir odaya tıkışmıyorsunuz da... müstakil evlerde, balkona kadar sarkan çiçeklerle, pencerenize konmuş kuşlarla başbaşasınız...

hizmet dört dörtlük... bu grubun 3. tesisi bu gittiğimiz...hepsi de çok iyiydi.. sordum, öğrendim, animasyon dışında hiçbiri 8 saatten fazla çalışmıyormuş ve ücret tatminkar, imkanlar iyiymiş... kendilerine özel bir siteleri bile var personelin, otelin dışında çok şık biryermiş.. anlayacağınız mutlu edilen mutlu ediyor... hepimiz çalışanız, biliyoruz..:)

bugün şirketin penceresinden gördüğüm havaya bakıyorum da, daha fazla ballandırmayayım diyorum, sadece bi yerlere not alın istedim, seneye lazım olabilir... seneye de sanırım sıra artık bizde, macera tatili için, asortikden alacağım yardımla vurucam kendimi yollara... eren de bize ayak uydurabilecek olgunluğa erişir umarım bu arada..:)))

ne çok kitap okudum bu tatilde, ne kadar iyi geldi bana hareketsizce ve kesintisiz saatlerce kitap okumak..

önce "iki türk'ün ölümü"nü okudum bir solukda...

Ahmet Taner KIŞLALI ve karısı Nilgün'ün(yani eski Nichole'un) hayatını ve birini trafik, diğerini terör canavarının elimizden alışını konu eden kitabı belleğimdeki acıyı tazeleye tazeleye okudum..

Mina URGAN'ın "bir dinazorun anıları" kitabı aklımdaydı hep..onu da bitirmek üzereyim...

dinozorluğu ne güzel tanımlıyor kitabında, “Çağımıza uymak zorundayız palavrasına da hiç mi hiç inanmıyorum. Eğer yaşadığım çağın en yüce ideali köşeyi dönmekse; eğer yaşadığım çağ toplumsal adaletsizlik üstüne kuruluysa; eğer yaşadığım çağ inandığım her şeyi yadsıyorsa; eğer yaşadığım çağa bayağılık ve çirkinlik egemense ben böyle bir çağa neden ayak uydurmak zorunda kalayım? Tam tersine baş kaldırırım, direnirim böyle bir çağa karşı. Bu yüzden dinozorlukla suçlanmam da vız gelir bana. Çünkü ben dinozoru tarih öncesi çağların nesli tükenmiş bir hayvanı olarak değil; geçmişin doğruluğu kanıtlanmış ve yadsınamaz değerlerini yeni sentezler yaparak geleceğe taşımayı amaçlayan bir yaratık olarak tanımlıyor, dinozorluğumla övünüyorum.”

sırada "babil yanarken", "neden herkes futboldan ve reklamdan anlar? " bir an gelir " ve birkaç yakın dönem tarih kitabı da var.... önümüz kış, uzun gecelerin en güzel yol arkadaşı , birinci sırada kocamla ve oğluşumla geçirdiğim saatlerse, ikinci sırada kitaplarım oluyor hep...

eskişehirdeydik.. 7 yaşında okumayı öğrenip, ilk okul dışı gezimizi il halk kütüphanesine yapmıştık(başka da gezi varmıydı? hatırlamıyorum)... o gün hissettiklerimi hiç unutamıyorum, beni hemen orada azat etmesini istemiştim öğretmenimin.. orada kalmak,bütün kitapları karıştırmak istemiştim...ilkokul öğrencileri için koca binanın alt katı komple ayrılmıştı, hikaye kitapları, çizgi diziler, o zamanlar televizyondan seyredemediğimiz daltonlarla, redkitle, şeker kız candylerle ben o kütüphanede tanıştım, annem babam konu okumak olduğunda kaplan kesilirlerdi, hemen eve gidip , beni kütüphaneye kaydettirmesini ve gidip gelmeyi öğretmesini istedim...onlar da şevkle yardım ettiler bana.. 7-8 yaşlarında o günler için bayağı uzun bir yolu şaşırmadan, hep mihenk noktalarına dikkat ederek gider gelirdim...(şimdi ereni o yaşda bakkala bile gönderebilecekmiyiz bilmiyorum) en az 2-3 saat rafların arasındaki küçük masalarda kitap okuyup, bir de üzerime zimmetli olarak eve de 1-2 tane kitap getirirdim.. çabuk okurdum ki, yeniden gitmem gereksin... kitapsız kaldığım anlarda da o dönemin bildiğim tek çocuk dergisi akbank yayınlarının bir dergisiydi, teyzelerimden birinin kocası akbankda çalışıyordu ve her ay başında harçlık bekler gibi o dergiyi beklerdim...bulmacalar, çizgi diziler, boyama yapıştırmalar... ne hoşuma giderdi... ağaç yaşken eğilir boşa demiyorlar, beni bambaşka dünyalara taşıyan, hayaller kurduran, düşündüren kitaplara böylece bağımlı oldum, oluş o oluş...

şimdi oğlumun da benim duyduğum heyecanı duymasını istiyorum hep dergilere, kitaplara.. azdıda mı kıymetliydi, yoksa biz mi kıymet bilirdik.. bilemiyorum...

nerden nereye gelmiş yazı, neyse efendim...bir sonbahar yazısı da ben yazmak isterim ama o zamana kadar hepinize mutlu, huzurlu bir sonbahar diliyorum..