bilenler bilir, japonlara mal satmak çok zordur.... standartları zor, kendilerinin beklentileri çokdur..bir de milliyetcilikleri vardır, kendi malları kullanılsın isterler kendi topraklarında...
işte o japonlara bugün itibarıyla ürün vermeye başlıyoruz, hem de sanırım tahminimizin bayağı üstünde bir rakam..
sabah saat 9:00 da başlayan toplantı, montaj hattı incelemesi, bütün prosesi baştan sona anlatma, potansiyel sorunlar derken akşam saatlerinde ancak bitti, 6 küçük adam, 6 sının elinde de fotoğraf makinası, bişeyi beğenirlerse hep beraber el çırpıp, kafalarını öne sallıyorlar..beğenmezlerse, hep beraber ağızlarının içinde japonca mırıldanıp yere bakıyorlar.. çok komikler.. aynı tüm dünyayı karelere sığdırmaya çalıştıkları gibi, bütün günü de fotoğrafladılar, beni bile çaktırmadan çektiler, türkiyede böyle üretim müdürleri var diyip gösterecekler belli ki...:))
sanırım oldu bu iş..
bütün günün yorgunluğundan geriye ne kaldı biliyormusunuz? içimdeki huzur, garip bir mutluluk..
yaptığın işi sevmek çok güzel birşey.. günün sonunda birşeyler yapabildiğini görmek, birilerinin takdirini kazanmak, daha önemlisi kendini beğenmek, kendini takdir etmek..üzerinize afiyet, bugün o moddayım.. ama merak etmeyin, geçicidir, yani her gün böbürlenip gezmiyorum da bugün mutluyum işte, idare ediverin..:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder