hiç beklemezken...

okulum çağırdı geçen hafta beni... gel bakalım dedi, madem sen mühendislikde 13 yılı devirdin, bir madalyayı hakettin... hazırlandım gittim hemen, madalyamı çok değer verdiğim, çok kıymetli hocam taktı.. çok mutlu oldum...

kaç yıldır görüşemediğim arkadaşlarımla buluştum, kaldığımız yerden devam ettik, sanki dün de birlikteymişiz gibi, sıcak, içten...

neler yaşamıştık birlikte... sabahlara kadar ders çalışmak mühendisliğin kaderiydi, biz de kader mahkumları.. :)

oğlum da çok beğendi okulumu.. yeni kampusumuz çok güzel olmuş.. madalyama takti tabi kafayı.. biraz ben taktım, sonra oğluma geçti..:)