39lara vuran ateş, neredeyse saat başı alınan ılık duşlar, bitmek bilmeyen öksürük,yetmeyip tıkanmalar, sabaha kadar soğuk buhar, antibiyotik, ateş düşürücü, burun açıcı ile geçirilen bir gece..
sersem sepelek bir gün..
yayıla yayıla hasta olmaya bile hakkı olmayan çouklar, çalışan anne çocukları...
hızla iyileştirmeye çalışıyorum...
tüm yorgunluğuma rağmen, kafadaki bazı klişeler tırmalıyor beni, gündüz vakti poğaça kokmuyor evim hiç, oğluma bunu da yaşatmaya çalışıyorum aklımca...
kasap et, koyun can derdinde halimiz....
çocuk sevinsin mi üzülsün mi bilemiyor benim evde kaldığıma... hızlı çekimiz evde.. portakal suyunu içiriyorum, 5 dakika geçmiyor, 1 kaşık bal bari yesin diyorum.. annemin her daim dolabımda hazır çorbasını çeviriyor, akşama onu rahatsız etmeyecek bir yemek yapma derine düşüyorum...
benim 1 gün evde kaldım , işe yaramalıyım paniğim, çocuğumu geriyor, görüyorum...
darmadağım mutfağı öylece bırakıp buraya yazıyorum...
ben oturunca, eren yanıma kıvrılıyor, ateşi bile düşmeye mi başlıyor nedir...sakinlik ikimize de daha cok yarıyor...