34 yılı geride bırakırken..

bugün itibarıyla 35imden gün almaya başladım... yıllar önce annem 30 yaşında 4.kızını doğurduğu sene onunla geçen bir sohbetimizi hiç unutmuyorum.. tabi o zamanlar benim de tam genç kızlığa geçiş yıllarım, deli kanlıyım.. "anne insan evlenip, çocuğu olup, yaşlanınca(!) hayattan hiç keyif almıyordur di mi, herşey aynı, herkes aynı, yapacakların aynı, oysa bizim hayatımız öyle mi bak" demiştim de annem de "bunu ancak 30lu yaşlara geldiğinde anlayabilirsin kızım, bu yaşlar senin şu anda yaşadıklarından da keyifli" demişti.. ben de burun kıvırıp, ağız eğerek onu küçümsemiştim.. :)

şimdi bakıyorum da gerçekten de hayatımın en keyifli yıllarını yaşıyorum, gençliğin o bilinmezleri, ani gelgitleri, ruh daralmaları, hoşgörüsüzlüğü, inatçılığı, hırsları hepsi ama hepsi kayboldu gitti, yerine bir dinginlik, yaşadığı her andan keyif alma umudu,hali(ki mina urgan 60-70lerde de insana bunun çok aptalca geldiğini söylüyor..:)), dostluk, kendin için istediklerinde bir netlik, bir sonraki nesil için bir canlı yetiştirmenin verdiği bir onur, gurur (yine mina urgan, 60larında insanın daha da insan olduğunu çünkü başkaları için birşeyler istemeye başladığını söylüyor..) geldi...

yaşadığım 34 yılda şükürler olsun ki, büyük bir hata yapmadım, küçük hatalarımdan utanç duymadım, onların bileşkesi beni ben yaptı, pişman olmadım, keşke demedim... kimseye sırtımı dönmedim, bencillik etmedim, kendimi dünyanın merkezine koymadım, tembellik etmedim, görgüsüzlük yapmadım, elimde olanın hep kıymetini bildim, sahip olduklarımdan dolayı utanç duymadım, hepsinin el emeği göz nuru olduğunu bilerek ve sindirerek yaşadım, kurtuluşu başkalarında değil hep kendimde aradım, kimsenin duygularını sömürmedim, kendimi de sömürtmedim... (bu noktada biraz ayn rand felsefesini benimsediğimi farketmişsinizdir..:))

gençliğin verdiği o asi ruh hallerinde arkadaşlar da kaybettim, ama onları bile büyümenin bedeli saydım ve yerlerine yenilerini koymak için hep çaba harcadım, onları daha da özenle korudum, koruyorum...

hayat bana torpil yaptı, ben de bütün enerjimle ona destek attım..ortaya çok güzel bir 34 yıl çıktı... minnettarım.. umarım bundan sonraki yaşayacağım yıllarımı da böyle anabilirim...