ne yazıyım.. neresinden başlayayım... o kadar canım sıkılıyor ki olanlara... 35000 kadının devlet nikahını köy köy gezip kıydıran, onbinlerce kız öğrenciye burs imkanı yaratan, cüzzamla savaşan, yapan,eden, bulan, uğraşan didinen, yıllardan beri kanserle boğuşan ama dün akşam yine herşeye rağmen güçlü, çok güçlü bulduğum kadına bu milletin veda hediyesimidir aşk mektuplarına kadar herşeyinin evinden alıp götürülmesi... hadi götürüldü diyelim, medyaya haber verilip, korku cumhuriyeti yaratılmaya çalışılması...yapılamazmıydı sessiz sedasız bu arama.. artık ne arıyorlarsa...
yazmak istemiyorum daha fazla.. haklı ile haksız, suçlu ile suçsuzun aynı kefeye konmadığı bir dava olduğundan müthiş şüphe duyuyorum...
ben bir vatandaşım, şüphe benim içimi kemirmemeli... inanmalıyım adaletine devletimin.. bir vatandaş olarak en çok ama en çok bu inanca ihtiyacım var...
bu kadar....