olimposun gölgesinde tatildeydik.. nar,limon,portakal ağaçlarının altında...


her sabah guguk kuşlarının sesiyle uyandık.. bahçedeki sessizlik sadece bir kapı açma mesafesindeydi.... hamak kapımızın önü..


kahvaltı el emeği göz nuru...bahçede güne merhaba derken oğlum uyanıp geldiğinde üstünde pijamasıyla dünyanın en huzur verici anı... bitmese dedik keşke hiç.. dönüş olmasa...

olimposa gittik, gezdik..bir müddet sonra yürümeye direnen minik beden sırtta.. ama olsun, değerdi...

bu manzarayı kazıdık hafızalarımıza... en kısa zamanda buluşuncaya kadar dönüp dönüp analım diye....

ben de gitmek isterim diyenler esin ve sinana bizden selamlarımızı götürebilirler.. mekan burası..